ΚΙΣΛΟΦΣΚΙ-"ΜΠΛΕ"

ΤΡΙΑ ΧΡΩΜΑΤΑ: Η ΜΠΛΕ ΤΑΙΝΙΑ (Trois couleurs: Bleu) του Κριστόφ Κισλόφσκι

                                                                                                                                      

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Κριστόφ Κισλόφσκι (Krzysztof Kieslowski)

ΧΩΡΑ: Γαλλία, Πολωνία, 1993

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 98’ έγχωμη

ΜΟΥΣΙΚΗ: Zbigniew Preisner  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Slawomir Idziak

ΠΑΙΖΟΥΝ: Ζιλιέτ Μπινός (Juliette Binoche), Μπενουά Ρεζέν (Benoit Regent), Εμανουέλ Ριβά (Emanuel Riva), Φλοράνς Περνέλ (Florence Pernel) κ. α.

                                                                                                         

       Η ταινία «Τρία χρώματα: η μπλε ταινία», είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας του Κριστόφ Κισλόφσκι πάνω στα χρώματα της Γαλλικής σημαίας, -ακολούθησε το λευκό και το κόκκινο- που εκπροσωπούν αντίστοιχα τις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης. Αυτή η  υψηλής αισθητικής ταινία, αναφέρεται στην ελευθερία που βιώνεται ως απόλυτη αγάπη, ερμηνεύοντας στην ουσία το απόσπασμα από την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου που λέει: «Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη».

                                

     Η αγάπη πρέπει να είναι ο θεμέλιος λίθος όλων των χριστιανικών δογμάτων γιατί είναι η βάση της πίστης τους. Αυτό δίδαξε ο Χριστός, η ίδια του η ζωή είναι ποτισμένη από αγάπη για τον άνθρωπο. Η Ζιλί (μια σπουδαία Ζιλιέτ Μπινός) χάνει σε τροχαίο το σύζυγο και τη μικρή τους κορούλα. Η συντριβή από το θάνατο των αγαπημένων προσώπων είναι μεγάλη. Πώς ξαναρχίζεις ζωή μετά από κάτι τέτοιο; Πως συνεχίζεις; Έρχεται λοιπόν ως καταλύτης η μουσική να καθοδηγήσει την ηρωίδα και να την κάνει να συμπεριφερθεί με άπλετη αγάπη προς όλους γύρω της, απελευθερώνοντάς την από το προσωπικό της δράμα. Αγάπη προς την ερωμένη του νεκρού της άντρα που τώρα μόλις ανακάλυψε, αγάπη προς την πόρνη του διπλανού διαμερίσματος, αγάπη προς το νεαρό που την έκλεψε, αγάπη προς όλους.

      Ο απωλεσθείς σύζυγος ήταν διάσημος συνθέτης, είχε μάλιστα αναλάβει να συνθέσει ένα "Kονσέρτο για την Eνωμένη Ευρώπη" παραγγελία της Ε.Ε. την παρτιτούρα του οποίου θα καταστρέψει η Ζιλί μέσα στη απελπισία της (σπουδαίο το εύρημα της πάσχουσας διαμελισμένης μουσικής που ακούγεται, όταν η παρτιτούρα συνθλίβεται,) για να αναστηθεί σαν από μόνη της -έχει κρατήσει αντίγραφο συνεργάτης του συνθέτη- να ολοκληρωθεί με τη βοήθεια της Ζιλί, που μόνο αυτή ξέρει τι θα τραγουδάει η χορωδία. Έτσι στο τέλος ακούμε το κονσέρτο που άφησε ημιτελές ο συνθέτης και δεν είναι άλλο από τον ύμνο στην αγάπη το απόσπασμα της Α΄ προς Κορινθίους επιστολής του Αποστόλου Παύλου και μάλιστα στα ελληνικά. Εδώ το βάρος σηκώνει ο σπουδαίος Πράισνερ που για άλλη μια φορά υπογράφει ένα εκπληκτικό σάουντρακ που δεν είναι μια απλή μουσική συνοδεία, αλλά πρωταγωνιστεί. Ο Ντα Βίντσι χαρακτήριζε τον καλλιτέχνη μικρό θεό. Δηλαδή ο καλλιτέχνης οικειοποιείται το χαρακτηριστικό της δημιουργίας που ανήκει μόνο στο Θεό. Και ο Κισλόφσκι είναι ένας μικρός θεός, που με αυτό το αριστούργημα χρωματίζει την ελευθερία στην γκάμα των γήινων χρωμάτων αρχικά, για να ανέλθει στην κλίμακα των χρωμάτων του ουρανού και που γι' αυτόν δεν είναι παρά αγάπη, αγνή, απόλυτη, λυτρωτική αγάπη.

 

 

 

Κριστόφ Κισλόφσκι και  Ζιλιέτ Μπινός στα γυρίσματα της ταινίας