Καρυωτάκης-“Ελεγεία και Σάτιρες”

Κώστας Καρυωτάκης - Παιδικό

Τώρα η βραδιά,

γλυκιά που φτάνει,

θα μου γλυκάνει

και την καρδιά.

Τ' αστέρια εκεί

θα δω, θα νιώσω

οι άνθρωποι πόσο

είναι κακοί.

Κλαίοντας θα πω:

“Άστρα μου, αστράκια

τ' άλλα παιδάκια

θα τ' αγαπώ.

Ας με χτυπούν

πάντα κι ακόμα.

Θα 'μαι το χώμα

που το πατούν.

Άστρα, καθώς

άστρα και κρίνο,

έτσι θα γίνω

τώρα καλός.”

“Ελεγεία και Σάτιρες”, 1927

Μελοποιημένο από τα Υπόγεια Ρεύματα:

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ... - Κώστας Καρυωτάκης

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος

του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!

Οταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος,

ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιώνια πληγή.

Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο

τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός,

νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο,

υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός.

Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα,

μα θάνατο, καθημερνό θάνατο, με χολή

μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα

του ήλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ

νέοι, και μας άφησεν εδώ, μια νύχτα, σ' ένα βράχο,

το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά,

χάνεται και ρωτιόμαστε τι να 'χουμε, τι να 'χω,

που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ' έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά!

“Ελεγεία και Σάτιρες”, 1927

ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ - Τί νέοι που φτάσαμεν εδώ...