ΛΟΛΕΚ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΤΟΣ

ΕΝΑΣ "ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΣ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ.


Το πολυαναμενόμενο νέο album του Λόλεκ κυκλοφόρησε αρχές Μαΐου από τον Εξώστη και είναι εξολοκλήρου ελληνόφωνο. Δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο του, 'Alone', o Λόλεκ συνεχίζει τη μοναχική πορεία του, αλλά από τότε φαίνεται να έχουν αλλάξει πολλά...




Όταν τα βαλς ασφάλισαν ως καταφύγια ρομαντισμού και η εισαγωγή με τίτλο "Αlone" τελείωσε, ένα ήταν σίγουρο: ό,τι θα επακολουθούσε δεν θα ήταν ούτε ρομαντικό ούτε αθώο.



Κι αν έχουμε συνηθίσει για κάποιο λόγο τις ιστορίες να τις υποστηρίζει ένας μύθος και να τις συνοδεύουν λέξεις βουτηγμένες μες στην ποιητική φορμόλη για να διατηρηθούν... Κι αν αυτή είναι η μόνη άμυνα της τέχνης μπροστά στην ταπεινωτική της εξίσωση με το πραγματικό και το αδιάφορο...Τότε είναι ηττημένη από θέση μάχης.



Κανένας μύθος δεν ακολουθεί τον «Αχινό». Και καμία περίεργη ιστορία δεν συνέπεσε με την δημιουργία του. Καμία πολιτική πράξη δεν δηλώνεται με χοροπηδητό στο ρεφρέν και κανένας έρωτας δεν ικανοποιείται από κινηματογραφικό φινάλε. Οι λέξεις είναι απλές και η μουσική απλά ανυπάκουη.



Ο «Αχινός» έρχεται να συμμαχήσει με την πραγματικότητα, να συγκρουστεί με τους ρόλους που έχουμε αναλάβει, με όλα όσα δημιουργήσαμε για να πρωταγωνιστούμε, είτε αυτό λέγεται ελπίδα και μέλλον, είτε θλίψη και ιδιαιτερότητα, είτε αγάπες και λουλούδια.

ΑΥΛΙΩΤΙΝΗ ΠΝΟΗ

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ

Κείμενο ανωνύμου Αυλιωτινού


Διατηρούμε ορθογραφία και συντακτικό του πρωτοτύπου



ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ



Είταν Ιούνιος του 1966, 5 του ιδίου Μήνα, ο τότε μεγάλος μας ευεργέτης, κύριος Χρύσανθος Μιχαλάς, ποιητής Ανεβαίνη στο γραφείο της κοινότητος Αυλιωτών, στην οικία Τσεκούρα (Αμερικάνου) και καταθέτη Αίτηση, αποδοχής δωρεάς ενός στρέμματος, από το οικόπεδό του, στο τότε κοινοτικό συμβούλιο, για πλατεία του χωριού.

Σύμφωνα με τον κοινοτικό κώδικα, η συνεδρίαση για την αποδοχή δωρεάς, του κοινοτικού Συμβουλίου, θα γινώταν μετά 8 Ημέρες.

Και εάν δεν υπήρχε απαρτία, πάλι η ίδια διαδικασία.

Η σύνθεση του τότε κοινοτικού Συμβουλίου είταν η εξής:

1) Ζυμάρης Αναστάσιος του Δημητρίου, Πρόεδρος.

2) Λειτούργης Σπυρίδων του Λεωνίδου, Αντιπρόεδρος.

3) Μουζακίτης Λεωνίδας του Μιχαήλ, Κοιν. Σύμβουλος.

4) Μουζακίτης Ιωάννης του Ματθαίου, Σπυρίτσης, Κοιν. Σύμβουλος.

5) Μουζακίτης Μιχαήλ του Σταματίου , Φαρλής, Κοιν. Σύμβουλος.

Αυτοί είταν οι πέντε της πλειοψηφίας.

6) Μουζακίτης Παναγιώτης του Αριστείδη, Κλητήρας, κοιν. Σύμβουλος.

7) Μουζακίτης Ιωάννης του Μαρίνου , Σολέντες, κοιν. Σύμβουλος.

Αυτοί είταν οι δύο της Αντιπολίτευσης.

Έφτασε η μεγάλη μέρα της πρώτης συνεδρίασης του κοινοτικού Συμβουλίου, και της μεγάλης ντροπής. Παρόντα μέλη 3 από τα 7

1) Λειτούργης Σπυρίδων του Λεωνίδα, Αντιπρόεδρος, εκτελούσε χρέη προέδρου λόγω απουσίας του πρώτου.

2) Μουζακίτης Παναγιώτης του Αριστείδη, Κλητήρας, κοιν. Σύμβουλος,

3) Μουζακίτης Ιωάννης του Μαρίνου , Σολέντες, κοιν. Σύμβουλος.

Λύεται η συνεδρίαση και επαναλαμβάνεται για την επομένη.

Συνεδρίαση δεύτερη, του κοινοτικού Συμβουλίου Αυλιωτών. Παρόντα πάλι τα ίδια μέλη της πρώτης συνεδρίασης. Μεγάλη ντροπή.

Συνεδρίαση τρίτη και τελευταία.

Τότε εκείνη την εποχή, όλος ο λαός των Αυλιωτών, ανεξαιρέτου φύλου και ηληκίας , εξεγέρθη ενάντια, στους κοινοτικούς Συμβούλους της πλειοψηφίας, όπου για ορισμένα μικροσυμφέροντά τους δεν ήθελαν την δωρεά της πλατείας, αυτό για την ιστορία.

Υστερα από αλεπάλληλες συνεδριάσεις της τριμελούς επιτροπής Αυλιωτών (Τρόικα) επισκέφτηκαν τον Συγχωριανό μας και μεγάλο Αυλιωτινό , κύριον Ιωάννην Μουζακίτην Γέη. Ο οποίος έπεισε τον ανηψιό του κοινοτικό σύμβουλο Μουζακίτη Λεωνίδα , Μιχαήλ, Καμινάχο.

Και έτσι οι τρείς κοινοτικοί σύμβουλοι έγιναν τέσσεροι. Κανονική πλειοψηφεία.

Έγινε η αποδοχή κληρονομιάς , του ενός στρέμματος, του μεγάλου μας ευεργέτη, όμως χρήματα δεν υπήρχαν.

Για να γίνη το οριστικό συμβόλαιο, χρειάζωνταν 5.000 δραχμές.

Τότε επενέβη πάλι η τριμελή επιτροπή,και επισκέφτηκε τον Ιερέα του χωριού, κύριον Λειτούργη Λεωνίδα. Μεγάλη η πράξη του.

΄Εδωσε τις 5.000 δρχ, από το ταμείο της εκκλησίας, και τις 4 Ιούνη του 1966, έγινε το πρώτο συμβόλαιο, του μεγάλου μας ευεργέτη.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ

Λογοτεχνικές αψιμαχίες πριν τεθεί θέμα πλατείας.Τέλος δεκαετίας '50.Η αυλή σχηματίζεται,δίχως στέγη,δίχως νόμο.Στόχος είναι η εκτόνωση.Ενα από τα πιό όμορφα είναι και η ανορθογραφία.Πρωταγωνιστές ΣΩΚΡΑΤΗΣ Ο Β' & ΧΡ.ΜΙΧΑΛΑΣ.Στο βάθος αρχίζουνε να φαίνονται και οι αυλικοί,που αυτοί τελικά ήτανε οι λογοτέχνες.

ΠΛΑΤΕΙΑ-ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ Νο 2

Ακριβές Αντίγραφο από το πρωτότυπο ανωνύμου




Αυλιώτες 25 Ιουλίου 1966

Δωρεά πλατείας ποιητού Χρυσάνθου Μιχαλά, συμβόλαιο δεύτερο.



Ύστερα από μεγάλες προσπάθειες του ποιητή Παναγή Μονομερίδα και της τότε τριμελούς επιτροπής της 15ης Αυγούστου, ημέρα της Παναγίας, έγινε μεγάλο λαϊκό πανηγύρι, στην τότε χαρισμένη μισή πλατεία ποιητού Χρυσάνθου Μιχαλά .

Όλος ο λαός των Αυλιωτών, παρευρισκόταν εκεί , και τον αντάμειψαν.

Ακόμα και από τα γύρω χωριά ήτανε παρώντες . Ως και το ιστορικό πανηγύρι στα Βασιλικά , διελύθη.

Τότε ο ποιητής είδε ότι ο κόσμος δεν χωρούσε στη μισή πλατεία, και με την συνεργασία Παναγή Μονομερίδα και της κυρίας του Άντζελας Μονομερίδα και της τριμελούς επιτροπής, κάλεσαν το συμβολαιογράφο Αγίων Δούλων , κ. Θανάση Σπίγγο.

Και έγγραψε και το υπόλοιπό του οικόπεδο , κι έτσι ο παντεθνικός μας ποιητής, κ. Χρύσανθος Μιχαλάς, αξιοποίησε το χωριό του .



Αχαριστία πρώτη.

Ύστερα από σύσκεψη της τότε τριμελούς επιτροπής αποφασίστηκαν τα ακόλουθα:

Όλα τα υπόλοιπα χτήματα του ποιητού Χρυσάνθου Μιχαλά συν και το σπίτι του γράφτηκαν στους ανηψιούς του στα Κανάλια. Αυτοί όμως για ένα μεγάλο ευχαριστώ, κήρυξαν ανένδοτο αγώνα ενάντια στην Κοινότητα Αυλιωτών και με δικαστικά μέσα .

Όλα όμως έπεσαν στο καλάθι των αχρήστων . ακόμη κατάφεραν και το μεγάλο μας ευεργέτη κι έγραφε ποιήματα ενάντια στη κοινότητα Αυλιωτών . αποστέλλουμε ένα.

Αχαριστία Β΄

Πέρασαν από τότε κάμποσα χρόνια, κι η ζωή κυλούσε αρμονικά.

Το πανηγύρι γινόταν κάθε χρόνο το Δεκαπενταύγουστο. (στη πλατεία)

Κι όλος ο λαός ευγνωμονούσε τον μεγάλο δωρητή.

Έως να έρθη στους Αυλιώτες κάποιος ιερέας ,τύπου Καντάφι, όπου λειτουργεί και σήμερα και να πάρει τη μεγάλη εκδήλωση της πλατείας αλλού.

Και η ζωή συνεχίζεται.

Καμαρώστε τον

Υπογράφουμε όλοι χαρωποί

Η επιτροπή

Μ.Χ.Κ.

ΠΛΑΤΕΙΑ Νο 3

 "ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ" ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΧΑΡΤΟΥΜΠΑ-ΜΟΝΟΜΕΡΙΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ Ο ΜΙΧΑΛΑΣ.

ΜΙΑ ΕΚΔΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ "ΑΦΟΡΕΣΜΟΣ"

Γιατί ονομάστηκε έτσι ο αφορεσμός



Σας μεταφέρω ακριβώς όπως μου παρέδωσε γραπτώς φίλος που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του την ιστορία της ονοματοδοσίας του αφορεσμού , διατηρώντας συντακτικό και γραμματική. Και ο οποίος στηρίζεται σε γραπτή μαρτυρία του πατέρα του.

« Να γιατί έγινε παλληά ο Αφορεσμός πριν από 162 χρόνια (1849).

Στους Αυλιώτες την πέτρινη εκείνη παλληά εποχή, όλος ο λαός των Αυλιωτών, στερούνταν ακόμη και για ένα κομμάτι ψωμί. Κάποιος όμως συχωριανός μας με το επώνυμο (………..) με πολυμελή οικογένεια , με εννηά παιδιά , έξι αγόρια και τρία κορίτσια. Και για να μην πεθάνη της πείνας, η οικογένειά του, πήγε επάνω στην εκκλησία , των Ταξιαρχών , και έκλεψε το κουτί, με όσα χρήματα υπήρχαν μέσα, Πράγματι γλύτωσε η οικογένειά του από πείνα. Μα παρά λίγο να μη τη γλυτώση αυτός.

Σαν τόμαθε ο τότε Μητροπολίτης Κέρκυρας , και Παξών, κάλεσε όλους τους ιερείς της περιφέρειας και όλο το χωριό των Αυλιωτών κάτω από το σπίτι του Νικόλαου Λαμπίρη, για να του γίνη αφορεσμός (σ.σ. του κλέφτη).

Όλοι οι ιερείς με τα ράσα ανάποδα και με κεριά μαύρα, όπου έσταζαν κάτω στη γη έλεγε ο τότε κλήρος : όπως λυώνη το κερί, έτσι να λειώση και το σώμα αυτού, που έκλεψε το κουτί του Αγίου.

Όμως ο φουκαράς (………) από τη μεγάλη του τρομάρα, εβρισκώτανε στην απέναντι βουνοπλαγιά, (Κοντοπούλα).

Μ΄ ένα χωνί μεγάλο στο χέρι, προφανώς να απαντήσει , για να ακουστεί.

Σαν είδε όμως όλα αυτά που γινώταν φοβήθηκε πολύ και φωνάζη με το χωνί :

- Σταματήστεεεεε !!! Εγώωωω Είμαιιιι!!!!

Πραγματικά σταμάτησε ο αφορεσμός . Πήγε και αυτός εκεί, και κανόνησαν, να πληρώση τα κλεμμένα με δόσεις.

Και ζήσανε όλοι καλά και ΄μεις καλλύτερα.» .-



Δ.Χ.Μ.





Σ.Σ.

Έκτοτε κάθε Νια Τρίτη που γίνεται λειτανεία στο χωριό, όταν φτάνει στο σημείο αυτό , γίνεται δέηση, σε ανάμνηση του γεγονότος για τον καθαγιασμό του σημείου.

Και μετά λένε τους καρναβαλιστές παγανιστές.

ΚΑΤΣΙΚΟΥΡΗΣ-ΑΓΡΑΦΟΙ 06-03-2011

ΜΝΗΜΕΣ -ΤΥΡΙΝΕΣ ΒΡΑΔΥ 2011-ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΑΦΟΥΣ-Ο ΚΑΤΣΙΚΟΥΡΗΣ 88 ΧΡΟΝΩΝ ΠΑΙΖΕΙ ΒΙΟΛΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         

ΠΛΑΤΕΙΑ Νο 2

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ Ν. 2

Δεκαετία του ΄60. Αυλιώτες, πανηγύρι τση Νιας Τρίτης και ο φόρος (πλατεία) του χωριού έχει γεμίσει ασφυκτικά από κόσμο.

(φόρος υπήρχε: Α. ανάμεσα από του Τσάντου του Κλητήρα και του Πελοπίδα του Αντάρτη, χώρος που καταπατήθηκε κατά την διάρκεια της επταετίας, Β. στον Αφορεσμό, Γ. στου Μπακαλάρου, διασταύρωση Αγ. Στεφάνου.)

Όλοι παρόντες νέοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά  και η καμόρα του χωριού, η νεολαία του δηλαδή και καμία σχέση με την ιταλική καμόρα εκτός από την περιπαικτική διάθεση για πλάκες (χωρατά) που έπαιρναν σάρκα και οστά εν ριπή οφθαλμού.  Παρόν και ο λαϊκός ποιητής του χωριού Χρύσανθος Μιχαλάς.

-                                 « Χρύσανθε τα βλέπεις που στα λέγαμε, δεν χωράει, όλος ο κόσμος στριμωγμένος, δεν μπορείς  ούτε να γύρεις».

-                                 «μωρέ το βλέπω μα τι να κάνω;»

-                                 « τι να κάνεις δεν στάπε και ο θαυμαστής σου ο ποιητής Μονομερίδας από την Βουδαπέστη; Άμα θέλεις όλοι να σε θυμούνται και να σε δοξάζουν εις τον αιώνα τον άπαντα πρέπει να δώσεις ένα κομμάτι από το χωράφι σου κάτω από το μουράγιο για να γίνει η πλατεία του χωριού, παιδιά σκυλιά δεν έχεις, τι θα τα κάνεις τώρα που γερνάς; Δώσε το για πλατεία και όλο το χωριό θα σε έχει για Θεό.  Άσε που έτσι θα μπεις και στο μάτι αυτού του ανυπόληπτου ψευτοποιητή Χαρτούμπα που όλο σε βρίζει και σε υποτιμάει, ότι δεν αξίζεις καθόλου και είσαι για κλάματα».

-                                 «Α! Έτσι λέει, καλά κάτσε και θα δείς, τώρα πάω στου Παπαλωνίδη να τα κουβεντιάσω με τον Σπύρο και θα δούμε».

Το ίδιο βράδυ στο μαγαζί τση κολούς  (Σπυρίτση) ο ραδιοφωνικός σταθμός  Βουδαπέστης με το χαρακτηριστικό του σήμα ανακοινώνει τον ποιητή Παναγή Μονομερίδα που μεταξύ άλλων πλέκει και το εγκώμιο του δοξασμένου ποιητή της λαϊκή ποιήσεως Χρύσανθου Μιχαλά. Που αν θέλει όλοι να τον υμνούνε και να μπει στο πάνθεον των ποιητών πρέπει οπωσδήποτε, όπως και τόσοι άλλοι μεγάλοι ποιητές, να χαρίσει κάτι στην κοινότητα που διαμένει, ώστε το όνομά του να μείνει αθάνατο κλπ.

Όλοι πιστεύουν ότι η εκπομπή που ακούνε από το ραδιόφωνο είναι αυθεντική.(Δύο ράδια είχε όλο κι όλο το χωριό)

Οι δημιουργοί της γραμμένης πομπίνας  τρέχουν με το  κασετόφωνο από τις αποτιλιές για να προλάβουν και να επαναλάβουν το ίδιο και στου Κολόμπου για τους άπιστους θωμάδες που πάνε εκεί για να ακούσουν τις ειδήσεις.

Η ιστορία επαναλήφθηκε με πολλές παραλλαγές ώσπου εντός εξαμήνου ο Μιχαλάς έγραψε σε πρώτη φάση την μισή σημερινή πλατεία και την επόμενη χρονιά την υπόλοιπη.

Αυτά για να μάθει  ο «άχρηστος, πλανόδιος ψευτοποιητής Διοκλητιανός Χαρτούμπας» να  βρίζει ασύστολα  και να αποκαλεί τον παντεθνικό μας ποιητή Χρύσανθο Μιχαλά  «φουκαρά, Καρβουνιέρη, οδοκαθαριστή».

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΗ ΓΩΝΙΑ

Με κατέπληξε το άρθρο που διάβασα από τον ιερέα του χωριού μας όσον αφoρά τις καρναβαλικές εκδηλώσεις. http://www.enoriakigonia.blogspot.com/.  Από ένα παπά όπως αυτόν, νεότατο και ‘διαβασμένο’, θα περίμενε κανείς να βλέπει τα πράγματα πιο πλατιά με μεγαλύτερη ανεκτικότητα και κατανόηση. Ούτε λίγο ούτε πολύ κατονόμασε τους συμμετέχοντες στο καρναβάλι  όργανα του σατανά , άθεους και  εν δυνάμει κακοποιούς .

Σύμφωνα με αυτόν η συντριπτική πλειοψηφία των συγχωριανών μας είναι εχθροί της εκκλησίας και βιώνουν  την  ‘εσχάτη πνευματική κατάπτωση’.          ( Μέσα σ’ αυτούς. πολλοί από τους επιτρόπους που αυτός διάλεξε για να διαχειρίζονται τα της εκκλησίας η ακόμη και μέλη της ίδιας της οικογενείας του).

Θέλοντας να καταδικάσει τα ‘οργιώδη βακχικά σκιρτήματα’ του καρναβαλιού παρουσιάζει αποσπάσματα από ιερά κείμενα του 5^ου αιώνα μ.Χ.,  όταν οι νεοχριστιανοι έπρεπε να προσηλυτίσουν τους ειδωλολάτρες . και να τους  αποκόψουν από τις παλιές  ιεροτελεστίες προς τους τότε θεούς τους.  Γι’ αυτόν  η ελληνική παράδοση  που υπάρχει όσο υπάρχουν οι Έλληνες, είναι κατάλοιπα μιας άλλης θρησκείας , ενός άλλου λαού ,ενός άλλου πολιτισμού.   Διασκέδαση  και  ψυχαγωγία είναι να υμνούμε τον Κύριο και να προσευχόμαστε για την άλλη ζωή, την μετά θάνατο.

Σύμφωνα λοιπόν με το Παπασπύρο αυτό που θα μας σώσει από το σύγχρονο κατακλυσμό είναι ν’ ακούσουμε τα κελεύσματα της εκκλησίας (κατά προτίμηση της δικιάς του ενορίας της Παναγίας της Οδηγήτριας), τους νόμους της (όσους αρέσουν σ’ αυτόν ) και τη διδασκαλία της,( ότι πει αυτός δηλαδή, από άμβωνος χωρίς αντίλογο, και για εμπέδωση με τη χρήση μεγαφώνων έξω από την εκκλησία λες και είμαστε μουσουλμάνοι και μας καλεί ο χότζας ).

Ο Παπασπύρος πρέπει να καταλάβει ότι εχθροί της εκκλησίας δεν είναι οι εκδηλώσεις , οι διαδηλώσεις η οι δηλώσεις του λαού, εχθροί γίνονται οι διάφοροι ιεροκήρυκες που χειρίζονται την εκκλησία λες και είναι τσιφλίκι τους με αδιαφάνεια, κουτοπονηριά  και μέσο ικανοποίησης όλων των  παιδικών τους συμπλεγμάτων.

Για όλους τους πιστούς παραθέτω ένα κείμενο που βρήκα ενός άλλου ιερέως  από την Τρίπολη που βλέπει τα πράγματα κάπως αλλιώς:

…………………

<<Παλαιότερα, αλλά και σήμερα, τον εορταστικό τόνο της ημέρας της αποκριάς έδιναν και δίνουν οι παρέες των μεταμφιεσμένων, των μασκαράδων όπως ο Λαός μας τους αποκαλεί, που κυκλοφορούν στους δρόμους και γυρίζουν από το πρωί μέχρι τις νυχτερινές ώρες στις γειτονιές τραγουδώντας διάφορα τραγούδια.

Αυτού του είδους όμως οι καρναβαλικές εκδηλώσεις άλλαξαν κατά μικρό ή μεγάλο βαθμό με το πέρασμα του χρόνου, έτσι, ώστε σήμερα πλέον το καρναβάλι να ξεκινά κάθε χρόνο από τοπικές κοινωνίες ανά την Ελληνική Επικράτεια, με πρωτοβουλία των Δήμων και των Κοινοτήτων, με πανομοιότυπες τυποποιημένες εορταστικές εκδηλώσεις, αποκριάτικες στολές και άρματα. Το αποτέλεσμα είναι να χάνεται η παλαιά εορταστική αίγλη της αποκριάς που ήταν αυθόρμητη, ξεχωριστή, μα πάνω από όλα χαρακτηριζόταν από ελληνικό πνεύμα και όχι από ξενόφερτα άτοπα και άκαιρα πρότυπα της Βραζιλίας ή από όπου αλλού.

Η αποκριά είναι στενά συνυφασμένη με την πολιτισμική κληρονομιά κάθε περιοχής της Ελλάδος. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα γίνεται προσπάθεια να αναβιώσουν παραδοσιακά ήθη και έθιμα αποκριάτικα ή της Τσικνοπέμπτης, σε πολλά μέρη της χώρας. Στην Τρίπολη και ιδιαιτέρως στην περιφέρεια και τα χωριά μας, την Τσικνοπέμπτη σφάζουν οι χριστιανοί μας τα μανάρια τους, τα αρνιά τους, ή ακόμη περισσότερο τα χοιρινά από τα οποία φτιάχνονται πολλών λογιών εκλεκτοί μεζέδες: όπως η πηχτή, οι τσιγαρίδες, τα λουκάνικα, το παστό και άλλα. Τα δημοτικά τραγούδια ακούγονται σε κάθε γωνία της περιφέρειάς μας ενώ όλες οι γειτονιές είναι πνιγμένες ολημερίς από την Τσίκνα. >>

Καλή και Ευλογημένη Σαρακοστή.

    + Ιερεύς Ιωάννης                                                                                                                                      Σουρλίγγας                                                                                                                                                                                                       

ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΑΥΛΙΩΤΩΝ

Το 2016, μόλις σε 5 χρόνια από σήμερα ,ο αγροτικός συνεταιρισμός Αυλιωτών θα γιορτάσει τα 100 χρόνια  λειτουργίας του. Αν εξαιρέσουμε τις τελευταίες δυο δεκαετίες της γενικής  παρακμής του τόπου μας ,ο συνεταιρισμός έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη και ευημερία των συχωριανών μας. Σε πολύ δύσκολες περιόδους βρέθηκε δίπλα  στο φτωχό αγρότη τροφοδοτώντας τον, τις περισσότερες φόρες  βερεσέ, όχι μόνο με εφόδια για την εργασία του αλλά και αγαθά για την επιβίωση του όπως ρύζι ,ζάχαρη καφέ και διάφορα άλλα .

 Μετά ήρθε η εποχή της  επιδότησης  και του κομματισμού. Συνέπεσε και η θεαματική αύξηση του τουρισμού, που στράφηκε πολύς κόσμος  αφήνοντας τα χωράφια του, και έτσι ήρθε η παρακμή.

 Το νεοεκλεγμένο διοικητικό συμβούλιο που ανεδείχθη στις  τελευταίες εκλογές  φαίνεται ότι προτείνει μια ποιο σύγχρονη κατεύθυνση για τον αγροτικό συνεταιρισμό: την ανάδειξη τοπικών προϊόντων και τη δημιουργία λαογραφικού μουσείου. Το εγχείρημα είναι δύσκολο και θα χρειαστεί τη βοήθεια όλου του χωριού. Τους εύχομαι καλή επιτυχία.

διάρρηξη στον αφορεσμό

διάρρηξη σημειώθηκε χθες ξημερώνοντας Πέμπτη 7-4-11  στο παντοπωλείο της "Χρυσάνθης". ΄Αγνωστοι παραβίασαν με λοστό την εξώπορτα και αφαίρεσαν αντικείμενα αξίας (τηλεκάρτες, τσιγάρα , αλαντικά κλπ). επίσης οι ίδιοι δράστες διέρηξαν και το κομμωτήριο του "Νικόλα", πέρνοντάς του την ταμ. μηχ. και κάποιο μικρό χρηματοκιβώτιο που είχε στον ίδιο χώρο. οι άνωστοι δράστες εικάζεται  ότι είναι οι ίδιοι που και στο παρελθόν έχουν διαπράξει ανάλογες παραβάσεις  στη περιοχή.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ Νο 1

ΠΟΛΛΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΡΙΝ.ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΛΕΙΤΑΝΙΑΣ ΜΠΟΛΙΕΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ 1985

  Τη δεκαετία του 60,στη στερημένη εκτονωτικά καθημερινότητα του χωριού,κυριαρχούσαν δύο αντίμετρες και συγκρουόμενες καλλιτεχνικά προσωπικότητες.Η κάθε μία είχε την αυλή της,που η αυλή ουσιαστικά ήτανε ίδια και στις δύο,και όταν χαλάρωνε η αντιπαράθεση μεταξύ τους,είχε ρόλο να την καλλιεργεί.Χρύσανθος Μιχαλάς,ποιητής,άτεκνος και δωρητής της πλατείας στο χωριό,και Σωκράτης Σολέντες,ποιητής και διοικητής της χωροφυλακής των ΟΘΩΝΩΝ,δηλαδή του εαυτού του.Στον Μιχαλά,γιά να φτάσει στο σημείο να δωρήσει τη πλατεία,δημιουργήθηκε από τη κοινή αυλή ένα σενάριο με ήρωες δύο αντιμαχόμενους ποιητές,τον ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟ ΧΑΡΤΟΥΜΠΑ και τον ΠΑΝΑΓΗ ΜΟΝΟΜΕΡΙΔΑ.Με ένα μαγνητόφωνο-μομπίνα,το μοναδικό στο χωριό,συναρμολογήθηκαν κείμενα,με εισαγωγή εκφωνητές ραδιοσταθμών(ΑΘΗΝΑ-ΠΑΤΡΑ-ΣΟΦΙΑ) και μετέπειτα δουλεμένα κείμενα με θέμα τα παραπάνω,που υποτίθεται μετέδιδαν οι ραδιοσταθμοί.Η κατάσταση διέρευσε,ο ΜΙΧΑΛΑΣ μετάνοιωσε,οι κληρονόμοι του αντέδρασαν με σκοπό να ακυρώσουν τη δωρεά.Σε αυτή τη σύγχυση χάθηκαν πρωτότυπα.Ότι υπάρχει είναι αποτυπωμένες θυμητικά μνήμες των αυλικών.Επειδή τα αδικήματα,ή οι ηρωισμοί,έχουν παραγραφεί,είναι ανώδυνο στη πορεία να πούμε και κάποια ονόματα πρωταγωνιστών.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

MIA MΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Πύξια, δήξια, τελέσια

Θα θελα να σας πώ μια μικρή ιστοριούλα όπως μου την ανέφερε ο φίλος Γιάννης Κολομπούρης, θέλοντας να δείξω πως οι παλιότεροι μιλούσαν στην καθημερινότητα τους χρησιμοποιώντας ομηρικές λέξεις, δίχως να ‘ναι γραμματιζούμενοι.
Ζούσε λοιπόν στον Μπόρο η Κατερίνα του Λεωνίδα του Σπυρουλή και μια μέρα που πήγε στην μάνα του την Πιπίνα για να πάρει φωτιά φαίνονταν πολύ στενοχωρημένη. τηνε ρώτησε λοιπόν η Πιπίνα τι έχει και είναι έτσι;
- Πήγα που λες Πιπίνα μου σήμερα με τσι πρατίνες μου τσου Μαγγάνους, στο χωράφι μου για να βοσκήσουν, κι αυτές οι αθεόφοβες ανέβηκαν την αποτιλλιά και πήγανε τση αδελφής μου τση Κάντερνας. και αυτή αρχίνησε τσι φωνές, και τόσο με φοφέρισε που μ'είπε πύξια, δήξια, τελέσια και θα μ'αγκουζάρει κιόλας, γι αυτό με βλέπεις έτσι.
Αποτιλλιά= μικρός χωμάτινος γκρεμός έως 1-1,5 μ.
πύξια= πύξ >πυγμαχία> γρονθοκόπημα
δήξια= δήγμα, κέντρισμα, σούβλισμα
τελέσια= τελείωμα, θανάτωμα
αγκουζάρω(ιταλ)= μηνύω

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ 2011



ΟΙ ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ





Ο ΠΑΤΕΡ ΓΚΟΜΕΝΙΟΣ Ο ΓΚΑΣΤΡΩΤΗΣ




ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΟΥΣ ΑΥΛΙΩΤΕΣ





ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

 


Η ΤΖΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ




ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ





Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΟΜΗΡΩΝ

 



ΕΛΕΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΦΤΩΧΟ

 


ΙΚΕΤΙΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΑΣΤΡΩΤΗ




Ο ΠΑΤΕΡ ΓΚΟΜΕΝΙΟΣ Ο ΓΚΑΣΤΡΩΤΗΣ





Ο ΟΜΗΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ





Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΟΜΗΡΩΝ

 




ΤΟ ΒΡΑΔΥ

  

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 6Ο.ΔΕΗΣΗ ΤΗ ΝΙΑ-ΤΡΙΤΗ ΣΤΟΝ ΑΦΟΡΕΣΜΟ

ΜΙΑ ΕΚΔΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

τώρα θα μπορούσαμε πιστεύω, να αναφέρουμε μια εκδοχή που αφορά στο όνομα του χωριού, μια και δείχνει περίεργη η ονοματοδοσία του. Τι να σημαίνει άραγε Αυλιώτες;
Μία ενδιαφέρουσα άποψη μου ανέφερε ο γνωστός  και φίλος εικαστικός Μιχάλης Σελλάς από την Περλάδα όπως λέει το χωριό του, και που μάλλον έχει δίκιο αφού και όλοι οι παλιώτεροι από εμάς περλάδα ή περλάδες την ξέρουμε παρά με την αύξηση "ου" όπως είναι ο νεολογισμός της που δηλώνει καταγωγή από κάποιον ανύπαρκτο Περούλη.
Λέει λοιπόν ότι οι κάτοικοι των Αυλιωτών ήταν οι τυχεροί και οι έξυπνοι της περιοχής αφού επέλεξαν να κτίσουν στο πλέον ηλιόλουστο μέρος, στην αυλή του Ήλιου, εξ ου και ΑΥΛΗΛΙΩΤΕΣ.
Είναι δε τόσο παλιό όσο και η ομηρική Κέρκυρα, αφού διαφορετικά θα λεγόνταν Μουζακιτάτικα  ή ξέρω εγω τι άλλο από τον πρώτο σύγχρονο κάτοικο. Στοιχείο που φαίνεται να ενσχύεται από την ονοματοδοσία των επι μέρους γειτονιών (Μουγγανάτικα, Καποδετσεντάτικα, Καπαντονάτικα κ.λ.π.)                                                                                                                                                          

ΒΟΥΝΙ

Ανηφορίζοντας τον ΑΦΟΡΕΣΜΟ και αφού διασχίσουμε τα ΜΟΥΓΓΑΝΑΤΙΚΑ,καταλήγουμε σε μία γκρεμνώδη περιοχή με την ονομασία ΒΟΥΝΙ,με πολλή δύσκολη πρόσβαση στη θάλασσα.Η περιοχή αυτή είναι ιδιαίτερα σεβασή στο χωριό,γιατί σε δύσκολες εποχές ήτανε τόπος ψαρέματος.Είμαστε μία παρέα από το χωριό αυτό και προσπαθούμε με σεβασμό στον τόπο,στους ανθρώπους και με σεμνότητα,να θυμηθούμε στοιχεία της μικροϊστορίας αυτού του τόπου.Περιστατικά προηγούμενων δεκαετιών,που ήτανε καταλύτες στη σημερινή μορφή και ζωή του χωριού.Πολύ περισσότερα για τις δραστηριότητες του τόπου θα δείτε στο http://www.avliotes.gr/

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

Oι Αυλιώτες είναι ένα παραδοσιακό χωριό στη ΒΔ ΚΕΡΚΥΡΑ.Ο αφορεσμός είναι ένα κεντρικό του σημείο,όπου πάντα λειτουργούσε κάτι σαν μικρή λαική αγορά.Λέγεται έτσι γιατί κάποτε  εκεί πραγματοποιήθηκε αφορεσμός για κλοπή από εκκλησια.Από τότε στο σημείο αυτό,όπου υπάρχει και πρόσφατο μικρό ιερό,σε κάθε λειτανία του χωριού γίνεται δέηση.

Καλώς ήλθατε

Καλώς ήλθατε στο blog του "ΑΦΟΡΕΣΜΟΥ" των Αυλιωτών.