ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ Ν. 2
Δεκαετία του ΄60. Αυλιώτες, πανηγύρι τση Νιας Τρίτης και ο φόρος (πλατεία) του χωριού έχει γεμίσει ασφυκτικά από κόσμο.
(φόρος υπήρχε: Α. ανάμεσα από του Τσάντου του Κλητήρα και του Πελοπίδα του Αντάρτη, χώρος που καταπατήθηκε κατά την διάρκεια της επταετίας, Β. στον Αφορεσμό, Γ. στου Μπακαλάρου, διασταύρωση Αγ. Στεφάνου.)
Όλοι παρόντες νέοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά και η καμόρα του χωριού, η νεολαία του δηλαδή και καμία σχέση με την ιταλική καμόρα εκτός από την περιπαικτική διάθεση για πλάκες (χωρατά) που έπαιρναν σάρκα και οστά εν ριπή οφθαλμού. Παρόν και ο λαϊκός ποιητής του χωριού Χρύσανθος Μιχαλάς.
- « Χρύσανθε τα βλέπεις που στα λέγαμε, δεν χωράει, όλος ο κόσμος στριμωγμένος, δεν μπορείς ούτε να γύρεις».
- «μωρέ το βλέπω μα τι να κάνω;»
- « τι να κάνεις δεν στάπε και ο θαυμαστής σου ο ποιητής Μονομερίδας από την Βουδαπέστη; Άμα θέλεις όλοι να σε θυμούνται και να σε δοξάζουν εις τον αιώνα τον άπαντα πρέπει να δώσεις ένα κομμάτι από το χωράφι σου κάτω από το μουράγιο για να γίνει η πλατεία του χωριού, παιδιά σκυλιά δεν έχεις, τι θα τα κάνεις τώρα που γερνάς; Δώσε το για πλατεία και όλο το χωριό θα σε έχει για Θεό. Άσε που έτσι θα μπεις και στο μάτι αυτού του ανυπόληπτου ψευτοποιητή Χαρτούμπα που όλο σε βρίζει και σε υποτιμάει, ότι δεν αξίζεις καθόλου και είσαι για κλάματα».
- «Α! Έτσι λέει, καλά κάτσε και θα δείς, τώρα πάω στου Παπαλωνίδη να τα κουβεντιάσω με τον Σπύρο και θα δούμε».
Το ίδιο βράδυ στο μαγαζί τση κολούς (Σπυρίτση) ο ραδιοφωνικός σταθμός Βουδαπέστης με το χαρακτηριστικό του σήμα ανακοινώνει τον ποιητή Παναγή Μονομερίδα που μεταξύ άλλων πλέκει και το εγκώμιο του δοξασμένου ποιητή της λαϊκή ποιήσεως Χρύσανθου Μιχαλά. Που αν θέλει όλοι να τον υμνούνε και να μπει στο πάνθεον των ποιητών πρέπει οπωσδήποτε, όπως και τόσοι άλλοι μεγάλοι ποιητές, να χαρίσει κάτι στην κοινότητα που διαμένει, ώστε το όνομά του να μείνει αθάνατο κλπ.
Όλοι πιστεύουν ότι η εκπομπή που ακούνε από το ραδιόφωνο είναι αυθεντική.(Δύο ράδια είχε όλο κι όλο το χωριό)
Οι δημιουργοί της γραμμένης πομπίνας τρέχουν με το κασετόφωνο από τις αποτιλιές για να προλάβουν και να επαναλάβουν το ίδιο και στου Κολόμπου για τους άπιστους θωμάδες που πάνε εκεί για να ακούσουν τις ειδήσεις.
Η ιστορία επαναλήφθηκε με πολλές παραλλαγές ώσπου εντός εξαμήνου ο Μιχαλάς έγραψε σε πρώτη φάση την μισή σημερινή πλατεία και την επόμενη χρονιά την υπόλοιπη.
Αυτά για να μάθει ο «άχρηστος, πλανόδιος ψευτοποιητής Διοκλητιανός Χαρτούμπας» να βρίζει ασύστολα και να αποκαλεί τον παντεθνικό μας ποιητή Χρύσανθο Μιχαλά «φουκαρά, Καρβουνιέρη, οδοκαθαριστή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου