ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΖΕΥΓΑΡΑΚΙ ΚΑΙ Ο ΦΩΤΗΣ
Ύστερα από δυο εκλογικές αναμετρήσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα και μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες , σχεδόν πρωτόγνωρες , θα ήταν ίσως βεβιασμένο να εξάγουμε συμπεράσματα μόνο με βάση τα αριθμητικά δεδομένα και τα ποσοστά των κομμάτων. Είναι ασφαλώς εντυπωσιακό να βλέπει κανείς το βασικό φορέα εξουσίας των τελευταίων δεκαετιών (ΠΑΣΟΚ) να καταποντίζεται εκλογικά και να αποδομείται στις συνειδήσεις των απλών ψηφοφόρων , όπως επίσης ακραία φασιστικά μορφώματα (ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) να αποκτούν , όχι ανεξήγητα , κοινοβουλευτική υπόσταση .Όμως θα ήταν πολύ επιφανειακό τα πολιτικά συμπεράσματα να περιοριστούν σε αυτά τα δεδομένα.
Το πρώτο κομβικό σημείο είναι η πολιτική νομιμοποίηση μιας ¨¨παράνομης σχέσης ¨¨πολλών ετών. Η εναλλαγή στην εξουσία των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων από την μεταπολίτευση έως και σήμερα , όσο επίσης και ο τρόπος με τον οποίο γίνονταν αυτή η εναλλαγή ,θύμιζε παλιές συμπαθητικές ιστορίες της ελληνικής επαρχίας όπου το παράνομο ζευγαράκι του χωριού, ενώ όλοι γνωρίζουν για την ερωτική σχέση, αυτό σφυρίζει άλλοτε αθώα άλλοτε αδιάφορα απλά για να στρέψει αλλού τις υποψίες , μέχρι να ανακοινωθούν οι αρραβώνες και το παράνομο να γίνει νόμιμο με τις ευλογίες του Κυρίου. Κάπως έτσι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έκαναν φιλότιμες προσπάθειες ,να πείσουν για βαθιές ιδεολογικοπολιτικές διαφορές , για εκ διαμέτρου άλλες βιωματικές αφετηρίες και οράματα. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα απέδειξε ότι τελικά οι δύο αυτοί πολιτικοί σχηματισμοί ήταν απλά οι διαφορετικές όψεις του ιδίου νομίσματος . Εξυπηρετούσαν με την ίδια συνέπεια και ευκολία τα ίδια κέντρα εξουσίας των οποίων ήταν απλά η πολιτική έκφραση. Η τυπική εναλλαγή τους στη διακυβέρνηση της χώρας , γιατί ουσιαστικά μιλάμε για συγκυβέρνηση αλλά με βάρδιες , τόσο σε νομοθετικό όσο και σε εφαρμοστικό επίπεδο στόχευε πάντα στην ίδια κατεύθυνση , στην διεκπεραίωση διαπλεκόμενων , ισχυρών αλλά και κοινών συμφερόντων από το χώρο των ΜΜΕ και της Διαφήμισης έως το χώρο της Εκκλησίας. Χαρακτηριστική περίπτωση για να αντιληφθούμε την κοινή και συμπληρωματική δράση των δυο κομμάτων είναι η πρακτική απροθυμία τους,ώστε διάφορα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα να τελεσιδικισουν ενώπιων της ελληνικής δικαιοσύνης.
Η οικονομική κρίση που όλοι βιώνουμε , με τις κοινωνικές προεκτάσεις της ,εμφανίστηκε ως η ιστορικά μοναδική ευκαιρία για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να ανακοινώσουν τον πολιτικό αρραβώνα τους ,με άλλοθι την κοινή βούληση για τη σωτηρία του τόπου. Η φαινομενικά ώριμη πολιτική πράξη της συνεργασίας , το γεφύρωμα των διαφορετικών ιδεολογικών αντιλήψεων δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ένα προϊόν τηλεοπτικής κατανάλωσης. Βέβαια εδώ προκύπτει μια λειτουργική αρρυθμία για το πολιτικό σύστημα , καθώς η εναλλαγή στην εξουσία των κομμάτων , ως συνταγματικό δικαίωμα του λαού να διαμορφώνει και να καθορίζει την τύχη του ,λειτουργούσε πολλές φορές αποσυμπιέστηκα για το εκλογικό σώμα
Σε αυτό σημείο έρχεται και ένα δεύτερο ,αξιόλογο μετεκλογικό δεδομένο που θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον και αυτό είναι η ουσιαστική ,αλλά όχι η τυπική , κατάργηση της αντιπολίτευσης. Το νέο μοντέλο διακυβέρνησης που εσχάτως εκθειάζουν και ταυτόχρονα επικοινωνιακά κατασκευάζουν τα περισσότερα κέντρα ενημέρωσης είναι μια τεραστία κυβέρνηση που σχεδόν όλοι συμμετέχουν , πλην κάποιων δυνάμεων που εκφράζουν το χθες, την ευκολία, το λαϊκισμό και τη παραβατικότητα .Θα χρησιμοποιηθεί πάρα πολύς τηλεοπτικός – ραδιοφωνικός χρόνος και αρκετό μελάνι για να πεισθούμε όλοι ότι τα νέα δεδομένα απαιτούν συγκλίσεις , συμβιβασμούς ¨¨νερό στο κρασί¨¨, κάτι που εκφράζει με λόγια και πράξεις το πολιτικό προφίλ πολιτικών τύπου Φώτη. Δεν είναι σε καμία περίπτωση τυχαία η προσπάθεια από όλα τα μεγάλα ΜΜΕ της χώρας να κατασκευαστεί μια εικόνα ενός πολιτικού που τον χαρακτηρίζει η μετριοπάθεια , η λογική , η καθαρή σκέψη και η διάθεση για συνεργασία σε οποιαδήποτε προγραμματική και πολιτική βάση., ο οποίος σκεπτόμενος νηφάλια αποφάσισε αν και αριστερός να ενταχτεί στο κυβερνητικό κύκλο μακριά από τους σταλινικούς (ΚΚΕ) , τους αναρχικούς (σύριζα) , τους λαϊκιστές (αν. έλληνες )και τους νεοναζιστές (ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) στους οποίους έχει απομείνει το άνευ ουσίας δικαίωμα της αντιπολίτευσης. Η ύπαρξη μια άκρως διεφθαρμένης κυβέρνησης είναι λιγότερο επικίνδυνη και επιζήμια από την ανυπαρξία αντιπολίτευσης . Η λογική που υπαγορεύει ότι όλοι οι καλοί χωράμε και ότι αντιπολίτευση = Χρυσή Αυγή (καθόλου τυχαίο χρονικά κατασκεύασμα), είναι πολύ επικίνδυνη και θα έχει οδυνηρές συνέπειες για την ελληνική κοινωνία. Το πολιτικό σύστημα της χώρας χειραγωγείται έντεχνα , σε μια μετάβαση όπου ο πυλώνας του κοινοβουλευτικού έλεγχου δε θα έχει κανένα νόημα αφού θα έχει ήδη ¨¨συνταξιοδοτηθεί ¨¨στη λαϊκή συνείδηση.
Πολλές φορές , το πραγματικό νόημα των γεγονότων κρύβεται λίγο πιο μακριά από την πρώτη ανάγνωση , καλό βέβαια θα είναι να γίνει αντιληπτό έγκαιρα.
Νίκος Μυλωνάς.
Ύστερα από δυο εκλογικές αναμετρήσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα και μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες , σχεδόν πρωτόγνωρες , θα ήταν ίσως βεβιασμένο να εξάγουμε συμπεράσματα μόνο με βάση τα αριθμητικά δεδομένα και τα ποσοστά των κομμάτων. Είναι ασφαλώς εντυπωσιακό να βλέπει κανείς το βασικό φορέα εξουσίας των τελευταίων δεκαετιών (ΠΑΣΟΚ) να καταποντίζεται εκλογικά και να αποδομείται στις συνειδήσεις των απλών ψηφοφόρων , όπως επίσης ακραία φασιστικά μορφώματα (ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) να αποκτούν , όχι ανεξήγητα , κοινοβουλευτική υπόσταση .Όμως θα ήταν πολύ επιφανειακό τα πολιτικά συμπεράσματα να περιοριστούν σε αυτά τα δεδομένα.
Το πρώτο κομβικό σημείο είναι η πολιτική νομιμοποίηση μιας ¨¨παράνομης σχέσης ¨¨πολλών ετών. Η εναλλαγή στην εξουσία των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων από την μεταπολίτευση έως και σήμερα , όσο επίσης και ο τρόπος με τον οποίο γίνονταν αυτή η εναλλαγή ,θύμιζε παλιές συμπαθητικές ιστορίες της ελληνικής επαρχίας όπου το παράνομο ζευγαράκι του χωριού, ενώ όλοι γνωρίζουν για την ερωτική σχέση, αυτό σφυρίζει άλλοτε αθώα άλλοτε αδιάφορα απλά για να στρέψει αλλού τις υποψίες , μέχρι να ανακοινωθούν οι αρραβώνες και το παράνομο να γίνει νόμιμο με τις ευλογίες του Κυρίου. Κάπως έτσι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έκαναν φιλότιμες προσπάθειες ,να πείσουν για βαθιές ιδεολογικοπολιτικές διαφορές , για εκ διαμέτρου άλλες βιωματικές αφετηρίες και οράματα. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα απέδειξε ότι τελικά οι δύο αυτοί πολιτικοί σχηματισμοί ήταν απλά οι διαφορετικές όψεις του ιδίου νομίσματος . Εξυπηρετούσαν με την ίδια συνέπεια και ευκολία τα ίδια κέντρα εξουσίας των οποίων ήταν απλά η πολιτική έκφραση. Η τυπική εναλλαγή τους στη διακυβέρνηση της χώρας , γιατί ουσιαστικά μιλάμε για συγκυβέρνηση αλλά με βάρδιες , τόσο σε νομοθετικό όσο και σε εφαρμοστικό επίπεδο στόχευε πάντα στην ίδια κατεύθυνση , στην διεκπεραίωση διαπλεκόμενων , ισχυρών αλλά και κοινών συμφερόντων από το χώρο των ΜΜΕ και της Διαφήμισης έως το χώρο της Εκκλησίας. Χαρακτηριστική περίπτωση για να αντιληφθούμε την κοινή και συμπληρωματική δράση των δυο κομμάτων είναι η πρακτική απροθυμία τους,ώστε διάφορα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα να τελεσιδικισουν ενώπιων της ελληνικής δικαιοσύνης.
Η οικονομική κρίση που όλοι βιώνουμε , με τις κοινωνικές προεκτάσεις της ,εμφανίστηκε ως η ιστορικά μοναδική ευκαιρία για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να ανακοινώσουν τον πολιτικό αρραβώνα τους ,με άλλοθι την κοινή βούληση για τη σωτηρία του τόπου. Η φαινομενικά ώριμη πολιτική πράξη της συνεργασίας , το γεφύρωμα των διαφορετικών ιδεολογικών αντιλήψεων δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ένα προϊόν τηλεοπτικής κατανάλωσης. Βέβαια εδώ προκύπτει μια λειτουργική αρρυθμία για το πολιτικό σύστημα , καθώς η εναλλαγή στην εξουσία των κομμάτων , ως συνταγματικό δικαίωμα του λαού να διαμορφώνει και να καθορίζει την τύχη του ,λειτουργούσε πολλές φορές αποσυμπιέστηκα για το εκλογικό σώμα
Σε αυτό σημείο έρχεται και ένα δεύτερο ,αξιόλογο μετεκλογικό δεδομένο που θα μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον και αυτό είναι η ουσιαστική ,αλλά όχι η τυπική , κατάργηση της αντιπολίτευσης. Το νέο μοντέλο διακυβέρνησης που εσχάτως εκθειάζουν και ταυτόχρονα επικοινωνιακά κατασκευάζουν τα περισσότερα κέντρα ενημέρωσης είναι μια τεραστία κυβέρνηση που σχεδόν όλοι συμμετέχουν , πλην κάποιων δυνάμεων που εκφράζουν το χθες, την ευκολία, το λαϊκισμό και τη παραβατικότητα .Θα χρησιμοποιηθεί πάρα πολύς τηλεοπτικός – ραδιοφωνικός χρόνος και αρκετό μελάνι για να πεισθούμε όλοι ότι τα νέα δεδομένα απαιτούν συγκλίσεις , συμβιβασμούς ¨¨νερό στο κρασί¨¨, κάτι που εκφράζει με λόγια και πράξεις το πολιτικό προφίλ πολιτικών τύπου Φώτη. Δεν είναι σε καμία περίπτωση τυχαία η προσπάθεια από όλα τα μεγάλα ΜΜΕ της χώρας να κατασκευαστεί μια εικόνα ενός πολιτικού που τον χαρακτηρίζει η μετριοπάθεια , η λογική , η καθαρή σκέψη και η διάθεση για συνεργασία σε οποιαδήποτε προγραμματική και πολιτική βάση., ο οποίος σκεπτόμενος νηφάλια αποφάσισε αν και αριστερός να ενταχτεί στο κυβερνητικό κύκλο μακριά από τους σταλινικούς (ΚΚΕ) , τους αναρχικούς (σύριζα) , τους λαϊκιστές (αν. έλληνες )και τους νεοναζιστές (ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) στους οποίους έχει απομείνει το άνευ ουσίας δικαίωμα της αντιπολίτευσης. Η ύπαρξη μια άκρως διεφθαρμένης κυβέρνησης είναι λιγότερο επικίνδυνη και επιζήμια από την ανυπαρξία αντιπολίτευσης . Η λογική που υπαγορεύει ότι όλοι οι καλοί χωράμε και ότι αντιπολίτευση = Χρυσή Αυγή (καθόλου τυχαίο χρονικά κατασκεύασμα), είναι πολύ επικίνδυνη και θα έχει οδυνηρές συνέπειες για την ελληνική κοινωνία. Το πολιτικό σύστημα της χώρας χειραγωγείται έντεχνα , σε μια μετάβαση όπου ο πυλώνας του κοινοβουλευτικού έλεγχου δε θα έχει κανένα νόημα αφού θα έχει ήδη ¨¨συνταξιοδοτηθεί ¨¨στη λαϊκή συνείδηση.
Πολλές φορές , το πραγματικό νόημα των γεγονότων κρύβεται λίγο πιο μακριά από την πρώτη ανάγνωση , καλό βέβαια θα είναι να γίνει αντιληπτό έγκαιρα.
Νίκος Μυλωνάς.
