Ενα όμοφο κείμενο του φίλου Νίκου για τον ΤΗΕΟ
Ο ΤΗΕΟ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΚΗ ΜΑΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗ
Είναι τελικά αυταπόδεικτο ότι πριν από κάθε οικονομική πτώχευση η οποία πάντα κάνει θόρυβο και σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη , έχει προηγηθεί η πτώχευση σε ηθικό , κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο με μια διαδικασία ανεπαίσθητη σχεδόν αθόρυβη και δυσδιάκριτη.
Ο απρόσμενος θάνατος του Θεόδωρου Αγγελόπουλου , σε συνδυασμό με την ευρύτερη συγκυρία , έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η πολιτιστική μας χρεωκοπία έχει συντελεστεί πριν πάρα πολύ καιρό.
Ο γνωστός και ως THEO , έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς για την έβδομη τέχνη καθώς ο ίδιος από μόνος του διαμόρφωσε κινηματογραφική σχολή.
Καινοτόμο , σχεδόν μοναδικό , κινηματογραφικό ύφος , μεγαλειώδεις εικαστικά σκηνές και τελικά ένα μαγικό όσο και σκληρό ταξίδι στην επικράτεια της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Κάθε ταινία του είναι ¨¨γεγονός ¨¨ για τον παγκόσμιο κινηματογράφο , για κάποιους έργο τέχνης.
Και όμως ακόμα και αυτός , ο τεράστιος ΤHEO , που στο αυστηρό κινηματογραφικό του στυλ δέχτηκαν να ¨¨υποταχτούν καλλιτεχνικά¨¨ ηθοποιοί όπως ο Μαστρογιάννη , ο Καιτέλ και ο Γκανς , που στο μεγαλείο το υποκλίθηκαν όλα τα πρωτοκλασάτα φεστιβάλ με μια πλειάδα βραβεύσεων, για το ¨¨απαιτητικό¨¨ ελληνικό κοινό υπήρξε μια περίπτωση από αδιάφορη έως και αστεία!
Πιστεύω ακράδαντα ότι εάν το τέλος του δεν είχε επέλθει με αυτόν τον άδικο όσο και ιδιαίτερο τρόπο , η είδηση του θανάτου του θα είχε μεταδοθεί τα από ραδιοτηλεοπτικά μέσα λίγο πριν από την πρόγνωση του καιρού. Κάτι που δυστυχώς θα ήταν και πάρα πολύ φυσικό εάν αναλογιστούμε στην σύγχρονη πολιτιστική μας καθημερινότητα τι θέση έχουν περιπτώσεις όπως ο THEO , ο Καστοριάδης και ο Χατζηδάκης , αλλά και ποια θα ήταν η αντιστοιχία εάν αυτές οι προσωπικότητες δεν ήταν έλληνες αλλά γάλλοι ή ιταλοί.
Δυστυχώς όταν καλλιτεχνικές αξίες και το πνευματικό κεφάλαιο χάνουν την αξία τους , τότε η πολιτιστική πτώχευση μας έχει επισκεφτεί και ύστερα από τον ακρωτηριασμό της παιδείας μας , τα κάθε λογής κουρέματα και ξυρίσματα είναι κάτι σαν τον τελευταίο καλλωπισμό του νεκρού πριν τον ενταφιασμό του.
Ν.ΜΥΛΩΝΑΣ
Ο ΤΗΕΟ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΚΗ ΜΑΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗ
Είναι τελικά αυταπόδεικτο ότι πριν από κάθε οικονομική πτώχευση η οποία πάντα κάνει θόρυβο και σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη , έχει προηγηθεί η πτώχευση σε ηθικό , κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο με μια διαδικασία ανεπαίσθητη σχεδόν αθόρυβη και δυσδιάκριτη.
Ο απρόσμενος θάνατος του Θεόδωρου Αγγελόπουλου , σε συνδυασμό με την ευρύτερη συγκυρία , έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η πολιτιστική μας χρεωκοπία έχει συντελεστεί πριν πάρα πολύ καιρό.
Ο γνωστός και ως THEO , έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς για την έβδομη τέχνη καθώς ο ίδιος από μόνος του διαμόρφωσε κινηματογραφική σχολή.
Καινοτόμο , σχεδόν μοναδικό , κινηματογραφικό ύφος , μεγαλειώδεις εικαστικά σκηνές και τελικά ένα μαγικό όσο και σκληρό ταξίδι στην επικράτεια της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Κάθε ταινία του είναι ¨¨γεγονός ¨¨ για τον παγκόσμιο κινηματογράφο , για κάποιους έργο τέχνης.
Και όμως ακόμα και αυτός , ο τεράστιος ΤHEO , που στο αυστηρό κινηματογραφικό του στυλ δέχτηκαν να ¨¨υποταχτούν καλλιτεχνικά¨¨ ηθοποιοί όπως ο Μαστρογιάννη , ο Καιτέλ και ο Γκανς , που στο μεγαλείο το υποκλίθηκαν όλα τα πρωτοκλασάτα φεστιβάλ με μια πλειάδα βραβεύσεων, για το ¨¨απαιτητικό¨¨ ελληνικό κοινό υπήρξε μια περίπτωση από αδιάφορη έως και αστεία!
Πιστεύω ακράδαντα ότι εάν το τέλος του δεν είχε επέλθει με αυτόν τον άδικο όσο και ιδιαίτερο τρόπο , η είδηση του θανάτου του θα είχε μεταδοθεί τα από ραδιοτηλεοπτικά μέσα λίγο πριν από την πρόγνωση του καιρού. Κάτι που δυστυχώς θα ήταν και πάρα πολύ φυσικό εάν αναλογιστούμε στην σύγχρονη πολιτιστική μας καθημερινότητα τι θέση έχουν περιπτώσεις όπως ο THEO , ο Καστοριάδης και ο Χατζηδάκης , αλλά και ποια θα ήταν η αντιστοιχία εάν αυτές οι προσωπικότητες δεν ήταν έλληνες αλλά γάλλοι ή ιταλοί.
Δυστυχώς όταν καλλιτεχνικές αξίες και το πνευματικό κεφάλαιο χάνουν την αξία τους , τότε η πολιτιστική πτώχευση μας έχει επισκεφτεί και ύστερα από τον ακρωτηριασμό της παιδείας μας , τα κάθε λογής κουρέματα και ξυρίσματα είναι κάτι σαν τον τελευταίο καλλωπισμό του νεκρού πριν τον ενταφιασμό του.
Ν.ΜΥΛΩΝΑΣ
