Κείμενο ανωνύμου Αυλιωτινού
Διατηρούμε ορθογραφία και συντακτικό του πρωτοτύπου
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ
Είταν Ιούνιος του 1966, 5 του ιδίου Μήνα, ο τότε μεγάλος μας ευεργέτης, κύριος Χρύσανθος Μιχαλάς, ποιητής Ανεβαίνη στο γραφείο της κοινότητος Αυλιωτών, στην οικία Τσεκούρα (Αμερικάνου) και καταθέτη Αίτηση, αποδοχής δωρεάς ενός στρέμματος, από το οικόπεδό του, στο τότε κοινοτικό συμβούλιο, για πλατεία του χωριού.
Σύμφωνα με τον κοινοτικό κώδικα, η συνεδρίαση για την αποδοχή δωρεάς, του κοινοτικού Συμβουλίου, θα γινώταν μετά 8 Ημέρες.
Και εάν δεν υπήρχε απαρτία, πάλι η ίδια διαδικασία.
Η σύνθεση του τότε κοινοτικού Συμβουλίου είταν η εξής:
1) Ζυμάρης Αναστάσιος του Δημητρίου, Πρόεδρος.
2) Λειτούργης Σπυρίδων του Λεωνίδου, Αντιπρόεδρος.
3) Μουζακίτης Λεωνίδας του Μιχαήλ, Κοιν. Σύμβουλος.
4) Μουζακίτης Ιωάννης του Ματθαίου, Σπυρίτσης, Κοιν. Σύμβουλος.
5) Μουζακίτης Μιχαήλ του Σταματίου , Φαρλής, Κοιν. Σύμβουλος.
Αυτοί είταν οι πέντε της πλειοψηφίας.
6) Μουζακίτης Παναγιώτης του Αριστείδη, Κλητήρας, κοιν. Σύμβουλος.
7) Μουζακίτης Ιωάννης του Μαρίνου , Σολέντες, κοιν. Σύμβουλος.
Αυτοί είταν οι δύο της Αντιπολίτευσης.
Έφτασε η μεγάλη μέρα της πρώτης συνεδρίασης του κοινοτικού Συμβουλίου, και της μεγάλης ντροπής. Παρόντα μέλη 3 από τα 7
1) Λειτούργης Σπυρίδων του Λεωνίδα, Αντιπρόεδρος, εκτελούσε χρέη προέδρου λόγω απουσίας του πρώτου.
2) Μουζακίτης Παναγιώτης του Αριστείδη, Κλητήρας, κοιν. Σύμβουλος,
3) Μουζακίτης Ιωάννης του Μαρίνου , Σολέντες, κοιν. Σύμβουλος.
Λύεται η συνεδρίαση και επαναλαμβάνεται για την επομένη.
Συνεδρίαση δεύτερη, του κοινοτικού Συμβουλίου Αυλιωτών. Παρόντα πάλι τα ίδια μέλη της πρώτης συνεδρίασης. Μεγάλη ντροπή.
Συνεδρίαση τρίτη και τελευταία.
Τότε εκείνη την εποχή, όλος ο λαός των Αυλιωτών, ανεξαιρέτου φύλου και ηληκίας , εξεγέρθη ενάντια, στους κοινοτικούς Συμβούλους της πλειοψηφίας, όπου για ορισμένα μικροσυμφέροντά τους δεν ήθελαν την δωρεά της πλατείας, αυτό για την ιστορία.
Υστερα από αλεπάλληλες συνεδριάσεις της τριμελούς επιτροπής Αυλιωτών (Τρόικα) επισκέφτηκαν τον Συγχωριανό μας και μεγάλο Αυλιωτινό , κύριον Ιωάννην Μουζακίτην Γέη. Ο οποίος έπεισε τον ανηψιό του κοινοτικό σύμβουλο Μουζακίτη Λεωνίδα , Μιχαήλ, Καμινάχο.
Και έτσι οι τρείς κοινοτικοί σύμβουλοι έγιναν τέσσεροι. Κανονική πλειοψηφεία.
Έγινε η αποδοχή κληρονομιάς , του ενός στρέμματος, του μεγάλου μας ευεργέτη, όμως χρήματα δεν υπήρχαν.
Για να γίνη το οριστικό συμβόλαιο, χρειάζωνταν 5.000 δραχμές.
Τότε επενέβη πάλι η τριμελή επιτροπή,και επισκέφτηκε τον Ιερέα του χωριού, κύριον Λειτούργη Λεωνίδα. Μεγάλη η πράξη του.
΄Εδωσε τις 5.000 δρχ, από το ταμείο της εκκλησίας, και τις 4 Ιούνη του 1966, έγινε το πρώτο συμβόλαιο, του μεγάλου μας ευεργέτη.
![]()
![]()
Διατηρούμε ορθογραφία και συντακτικό του πρωτοτύπου
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ
Είταν Ιούνιος του 1966, 5 του ιδίου Μήνα, ο τότε μεγάλος μας ευεργέτης, κύριος Χρύσανθος Μιχαλάς, ποιητής Ανεβαίνη στο γραφείο της κοινότητος Αυλιωτών, στην οικία Τσεκούρα (Αμερικάνου) και καταθέτη Αίτηση, αποδοχής δωρεάς ενός στρέμματος, από το οικόπεδό του, στο τότε κοινοτικό συμβούλιο, για πλατεία του χωριού.
Σύμφωνα με τον κοινοτικό κώδικα, η συνεδρίαση για την αποδοχή δωρεάς, του κοινοτικού Συμβουλίου, θα γινώταν μετά 8 Ημέρες.
Και εάν δεν υπήρχε απαρτία, πάλι η ίδια διαδικασία.
Η σύνθεση του τότε κοινοτικού Συμβουλίου είταν η εξής:
1) Ζυμάρης Αναστάσιος του Δημητρίου, Πρόεδρος.
2) Λειτούργης Σπυρίδων του Λεωνίδου, Αντιπρόεδρος.
3) Μουζακίτης Λεωνίδας του Μιχαήλ, Κοιν. Σύμβουλος.
4) Μουζακίτης Ιωάννης του Ματθαίου, Σπυρίτσης, Κοιν. Σύμβουλος.
5) Μουζακίτης Μιχαήλ του Σταματίου , Φαρλής, Κοιν. Σύμβουλος.
Αυτοί είταν οι πέντε της πλειοψηφίας.
6) Μουζακίτης Παναγιώτης του Αριστείδη, Κλητήρας, κοιν. Σύμβουλος.
7) Μουζακίτης Ιωάννης του Μαρίνου , Σολέντες, κοιν. Σύμβουλος.
Αυτοί είταν οι δύο της Αντιπολίτευσης.
Έφτασε η μεγάλη μέρα της πρώτης συνεδρίασης του κοινοτικού Συμβουλίου, και της μεγάλης ντροπής. Παρόντα μέλη 3 από τα 7
1) Λειτούργης Σπυρίδων του Λεωνίδα, Αντιπρόεδρος, εκτελούσε χρέη προέδρου λόγω απουσίας του πρώτου.
2) Μουζακίτης Παναγιώτης του Αριστείδη, Κλητήρας, κοιν. Σύμβουλος,
3) Μουζακίτης Ιωάννης του Μαρίνου , Σολέντες, κοιν. Σύμβουλος.
Λύεται η συνεδρίαση και επαναλαμβάνεται για την επομένη.
Συνεδρίαση δεύτερη, του κοινοτικού Συμβουλίου Αυλιωτών. Παρόντα πάλι τα ίδια μέλη της πρώτης συνεδρίασης. Μεγάλη ντροπή.
Συνεδρίαση τρίτη και τελευταία.
Τότε εκείνη την εποχή, όλος ο λαός των Αυλιωτών, ανεξαιρέτου φύλου και ηληκίας , εξεγέρθη ενάντια, στους κοινοτικούς Συμβούλους της πλειοψηφίας, όπου για ορισμένα μικροσυμφέροντά τους δεν ήθελαν την δωρεά της πλατείας, αυτό για την ιστορία.
Υστερα από αλεπάλληλες συνεδριάσεις της τριμελούς επιτροπής Αυλιωτών (Τρόικα) επισκέφτηκαν τον Συγχωριανό μας και μεγάλο Αυλιωτινό , κύριον Ιωάννην Μουζακίτην Γέη. Ο οποίος έπεισε τον ανηψιό του κοινοτικό σύμβουλο Μουζακίτη Λεωνίδα , Μιχαήλ, Καμινάχο.
Και έτσι οι τρείς κοινοτικοί σύμβουλοι έγιναν τέσσεροι. Κανονική πλειοψηφεία.
Έγινε η αποδοχή κληρονομιάς , του ενός στρέμματος, του μεγάλου μας ευεργέτη, όμως χρήματα δεν υπήρχαν.
Για να γίνη το οριστικό συμβόλαιο, χρειάζωνταν 5.000 δραχμές.
Τότε επενέβη πάλι η τριμελή επιτροπή,και επισκέφτηκε τον Ιερέα του χωριού, κύριον Λειτούργη Λεωνίδα. Μεγάλη η πράξη του.
΄Εδωσε τις 5.000 δρχ, από το ταμείο της εκκλησίας, και τις 4 Ιούνη του 1966, έγινε το πρώτο συμβόλαιο, του μεγάλου μας ευεργέτη.
